روزى امام علىّ بن ابى طالب، امیرالمؤمنین صلوات اللّه علیه عبورش به گروهى از مسلمانها افتاد که در گوشه‌اى از مسجد به عبادت مشغول بودند.
حضرت علىّ علیه السلام نزدیک ایشان رفت و فرمود: شما که هستید؟ و چه مى‌کنید؟
در پاسخ به حضرت ، اظهار داشتند: ما بر خداوند توکّل کرده ایم و عبادت او مى کنم .
حضرت فرمود: خیر، چنین نیست ؛ بلکه شما سربار (دیگران) مى‌باشید، چنانچه راست مى‌گوئید و توکّل برخداوند متعال دارید، بگوئید که در چه مرحله اى از توکّل قرار دارید؟
گفتند: اگر چیزى به ما برسد، مى خوریم و قناعت مى کنیم و چنانچه چیزى به ما نرسد، صبر و تحمّل مى‌نمائیم .
سپس امام علىّ علیه السلام خطاب به ایشان کرد و با صراحت فرمود: سگ‌هاى محلّه ما نیز چنین روشى را دارند.
آنان با خون سردى گفتند: پس ما چه کنیم ، شما بفرمائید که چه رفتارى داشته باشیم ؟
حضرت فرمود: بایستى آنچه را که ما یعنى ، پیامبر خدا و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام انجام مى‌دهیم ؛ شما مسلمانها نیز چنان کنید.
گفتند: شما چه کارهائى را انجام مى‌دهید، تا ما تبعیّت نمائیم ؟
امام علیه السلام فرمود: ضمن سعى و تلاش و کار و عبادت ، آنچه به ما برسد پس از مصرف ، اضافه آن را بذل و بخشش مى‌کنیم .
و اگر چیزى و درآمدى نیافتیم ، خداوند منّان را؛ در هر حال شکر و سپاس مى‌گوییم.
مستدرک الوسائل : ج 11، ص 220
چهل داستان و چهل حدیث از امیر المؤ منین على علیه السلام- عبداللّه صالحى
